Najprostszą definicją pamięci jest umiejętność gromadzenia informacji oraz zdolność ich odtworzenia w późniejszym czasie. Dzielimy ją na krótkotrwałą (przechowywanie informacji w konkretnym celu, na przykład zapamiętanie numeru telefonu czy adresu) oraz długotrwałą (między innymi nawyki, których nabieramy lub elementy autobiograficzne).
Do naszego gabinetu neurologicznego zgłaszają się pacjenci cierpiący na jej zaburzenia. Można je podzielić na dwie kategorie: ilościowe (dysmnezje) oraz jakościowe zaburzenia pamięci (paramnezje).
Z jakimi chorobami mogą wiązać się kłopoty z pamięcią?
Zaników pamięci nie należy ignorować. Może za nimi stać nasz styl życia (np. nadużywanie alkoholu) czy niedobory witamin (przede wszystkim B1 i B12). Kolejna przyczyna to silne traumy, na przykład gwałt. Powinniśmy być przygotowani także na to, że zaburzenia pamięci mogą wiązać się z chorobami nowotworowymi, stanami poudarowymi, stwardnieniem rozsianym czy schorzeniami endokrynologicznymi.
W jaki sposób leczyć takie zaburzenia?
Leczenie zaburzeń pamięci może przebiegać w różny sposób. Zazwyczaj, choć nie zawsze,konieczne jest jest przyjmowanie leków. Rodzaj leczenia zależy od czynnika, który wywołał zaniki pamięci. Właśnie dlatego przed podjęciem terapii lekowej ważna jest konsultacja neurologiczna. W przypadku choroby Parkinsona czy Alzheimera na pewno będzie zalecona farmakoterapia, która spowolni tempo rozwoju schorzeń, ale ich nie cofnie. Natomiast schorzenia endokrynologiczne z reguły wiążą się z terapią hormonalną, a nadużywanie alkoholu powinno zakończyć się abstynencją (suplementacja witaminy B1 również może okazać się pomocna).
Ponadto, niezależnie od metody leczenia, powinniśmy na bieżąco kontrolować swój styl życia – higienę, czas na wypoczynek, ilość ruchu, jakość diety. Należy też zwracać uwagę na przyjmowane leki oraz ich dawki.
Warto pamiętać o regularnym wykonywaniu badań – nie tylko neurologicznych, ale także badań krwi czy innych badań profilaktycznych (których zakres zwiększa się wraz z wiekiem). Nie należy również ignorować choćby najmniejszych symptomów wskazujących na problemy z pamięcią. Pomoże to rozpoznać ewentualne schorzenie na początku jego wystąpienia oraz wpłynie na spowolnienie bądź zahamowanie procesu utraty pamięci.
